| Κωνσταντίνα: | Πώς βιώσατε την περίοδο της πανδημίας; |
| Καθηγήτρια: | Τον Μάρτιο του 2020 άρχισε το «lockdown» ή καλύτερα το «απαγορευτικό», όπως προτείνει ο κ. Μπαμπινιώτης. Κάτι πρωτόγνωρο για όλους μας και σοκαριστικό. Συνειδητοποιήσαμε την κρισιμότητα της κατάστασης και για αυτό «πανηγυρίζαμε»κάθε απόγευμα, όταν ο κ. Τσιόδρας και ο κ. Χαρδαλιάς ανακοίνωναν τα ελάχιστα κρούσματα που είχαμε (σημείωση: κρούσματα και όχι απώλειες). Το θεωρούσαμε – και ήταν κατά τη γνώμη μου– μεγάλη επιτυχία, συγκρίνοντας τα επιδημιολογικά δεδομένα της εποχής με όσα ακούγαμε και βλέπαμε να γίνονται στην Κίνα, αλλά και στη γειτονική Ιταλία. Την περίοδο, λοιπόν, εκείνη του καθολικού εγκλεισμού την χάρηκα, σχεδόν θα έλεγα ότι την αξιοποίησα δημιουργικά. Καταρχάς βρήκα χρόνο να οργανώσω καλύτερα τις επαναλήψεις των μαθημάτων μου. Σας θυμίζω ότι το μεγαλύτερο κομμάτι της ύλης των πανελλαδικώς εξεταζομένων μαθημάτων είχε ολοκληρωθεί, οπότε βρισκόμασταν στη φάση των επαναλήψεων. Επιπρόσθετα, διέθετα πια χρόνο να διαβάσω λογοτεχνικά βιβλία, να επικοινωνήσω με ανθρώπους με τους οποίους δεν μπορούσα προηγουμένως λόγω έλλειψης χρόνου, να ακούσω μουσική και να παρακολουθήσω αγαπημένες σειρές και ταινίες. Τότε έγινα συνδρομήτρια στη γνωστή ψηφιακή πλατφόρμα, την οποία έκτοτε δεν αποχωρίζομαι. |
| Αφροδίτη: | Η περσινή σχολική χρονιά πώς ήταν; |
| Καθηγήτρια: | Πολύ δύσκολη: τηλεκπαίδευση, κλείσιμο στο σπίτι, απαγόρευση της κυκλοφορίας από τις 6 το απόγευμα, πίεση, άγχος. Η καθημερινότητά μου– η δική μου και πολλών άλλων φαντάζομαι– ήταν μέσα σε ένα σπίτι. Τα μόνα «διαβατήρια εξόδου» ήταν το σούπερ μάρκετ και το περίφημο Β6= σύντομη μετακίνηση, κοντά στην κατοικία, για ατομική σωματική άσκηση (σκύλο δεν έχω).Ελπίζω να μην ξαναζήσουμε παρόμοιες καταστάσεις! |
| Χαράλαμπος: | Ποιες ιδιαίτερες δυσκολίες αντιμετωπίσατε την περίοδο εκείνη ως καθηγήτρια; |
| Καθηγήτρια: | Τηλέφωνο, τηλεόραση, τηλεργασία, τηλεκπαίδευση: οποιαδήποτε λέξη έχει ως πρώτο συνθετικό το τηλε- (μακριά) έχει θετικά αλλά και αρνητικά. Από τη μία χάρη σε αυτά γίνεται εύκολη η επικοινωνία, καθώς μειώνονται αποτελεσματικά οι αποστάσεις• από την άλλη ελλοχεύει ο κίνδυνος εξαιτίας τους να μετατραπούν οι ανθρώπινες- διαπροσωπικές σχέσεις σε τυπικές. Επομένως, η τηλεκπαίδευση ήταν ένα χρήσιμο εργαλείο, που εξυπηρέτησε κάποιες ανάγκες της κρίσιμης εκείνης περιόδου- όχι όλες μόνο. Το παιδαγωγικό κομμάτι νομίζω πως δεν το κάλυψε καθόλου. Και αυτό είναι φυσιολογικό, γιατί η οθόνη είναι μεν διάφανη, αλλά συγχρόνως είναι και ψυχρή. Συνηθίζω να λέω ότι τους μαθητές της περσινής χρονιάς δεν τους γνώρισα καλά λόγω της τηλεκπαίδευσης και τους μαθητές της τρέχουσας σχολικής χρονιάς δεν τους αναγνωρίζω λόγω της χρήσης της μάσκας. |
| Χαράλαμπος | Πιστεύω ότι, επειδή τα παιδιά από τη φύση τους είναι πιο προσαρμοστικά, διαχειρίστηκαν καλύτερα την κατάσταση. Δε δυσκολεύτηκαν τόσο πολύ όσο οι μεγαλύτεροι. |
| Καθηγήτρια: | Ίσως να έχεις δίκαιο. Εμείς οι μεγαλύτεροι αντιμετωπίσαμε μεγαλύτερες δυσκολίες, γιατί έπρεπε να λάβουμε υπόψη πολλές παραμέτρους, όπως για παράδειγμα τα οικονομικά. Εγώ, όπως και πολλοί άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι, εργαζόμασταν σε ασφαλές περιβάλλον – στα σπίτια μας- και όχι σε κάποιο νοσοκομείο ή σε σούπερ μάρκετ. Επομένως ελαχιστοποιούνταν οι πιθανότητες να εκτεθούμε στον ιό και βέβαια πληρωνόμασταν κανονικά. Υπήρχαν όμως εργαζόμενοι που αντιμετώπισαν σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Ας μην ξεχνάμε ότι η πανδημία ξέσπασε στην Ελλάδα, ενώ ήδη η χώρα μετρούσε 10 χρόνια μνημονίων (το πρώτο μνημόνιο υπογράφηκε το Μάιο του 2010). Στην αρχή είχαμε τα μνημόνια, ακολούθησε η πανδημία, τώρα έχουμε τον πόλεμο. Ζούμε μια περίοδο «συμπυκνωμένης ιστορίας», δηλαδή πολλών και σημαντικών γεγονότων σε μικρό χρονικό διάστημα. Συμπυκνωμένη ιστορία σημαίνει και συμπυκνωμένη πίεση. Δεν ξέρω πόσα ακόμη μπορούμε να αντέξουμε. Στηρίζομαι πάντως στο γονίδιο του Έλληνα και στην καλή του τύχη! |
| Κωνσταντίνα: | Έχετε παρατηρήσει αλλαγές στη συμπεριφορά των μαθητών; |
| Καθηγήτρια: | Ναι. Διαπιστώνω σοβαρό πρόβλημα επικοινωνίας. Νομίζετε ότι επικοινωνείτε, αλλά αυτό δεν ισχύει. Ή δε θέλετε ή δεν μπορείτε να ανοιχτείτε, να εκφράσετε τα συναισθήματα και τις σκέψεις σας, να εκτεθείτε. Ίσως και να ξεχάσατε τον τρόπο με τον οποίο γίνεται αυτό. Παρατηρώ μάλιστα την εξής αντίφαση: είστε η γενιά των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Κάνετε σχεδόν καθημερινά αναρτήσεις αναζητώντας «like» ακόμη και από ανθρώπους που δεν είναι φίλοι σας, αλλά είναι απλοί γνωστοί, οι λεγόμενοι «εικονικοί- ψηφιακοί φίλοι». Επομένως, καθημερινά «εκτίθεστε» αναρτώντας στιγμές της καθημερινότητάς σας, αλλά το κάνετε προστατευμένα. Εννοώ πίσω από μια οθόνη και με πολλά φίλτρα. Τι είδους επικοινωνία μπορεί να υπάρχει, όταν ο πομπός εξαρχής βάζει φίλτρα- περιορισμούς στον δέκτη; Τι είδους επικοινωνία μπορεί να υπάρχει μέσα από ένα συνεχές scroll, που εστιάζει μόνο στο φαίνεσθαι και όχι στην ουσία; Μήπως είμαι υπερβολική σε αυτό που λέω, γιατί ανήκω σε άλλη γενιά; Εσείς τι παρατηρείτε; |
| Κωνσταντίνα: | Οι περισσότεροι στα social media κρατούν μια απρόσωπη, ουδέτερη στάση. Φορούν –ακόμη και εκεί – μια μάσκα που δεν επιτρέπει στους άλλους να δουν ολόκληρη την εικόνα. |
| Καθηγήτρια: | Άρα η εικόνα που προβάλλεται είναι επίπλαστη! |
| Αφροδίτη: | Ναι, αυτό συμβαίνει. Ο καθένας διαμορφώνει μια εικόνα που θέλει να δει ο ΑΛΛΟΣ! |
| Καθηγήτρια: | Και όταν έρχεστε στο σχολείο; Ποια εικόνα προβάλλετε; |
| Αφροδίτη: | Οι περισσότεροι προσπαθούν και στο σχολείο να κρύψουν τον πραγματικό τους εαυτό, αλλά είναι πιο δύσκολο, γιατί οι συνθήκες είναι πραγματικές, χωρίς φίλτρα και οθόνες. |
| Καθηγήτρια: | Πόσο νομίζετε ότι μας έχει επηρεάσει εμάς τους καθηγητές η πανδημία και ο εγκλεισμός; Διαπιστώνετε κάτι ιδιαίτερο στον τρόπο συμπεριφοράς μας προς εσάς; |
| Χαράλαμπος: | Νομίζω ότι έχετε επηρεαστεί πολύ και ως άνθρωποι και ως καθηγητές. Αυτό ήταν πολύ εμφανές την περσινή σχολική χρονιά, που ούτως ή άλλως ήταν πολύ σύντομο το διάστημα της διά ζώσης εκπαίδευσης. Φέτος τα πράγματα είναι καλύτερα. Υπάρχει μια φιλική προσέγγιση προς τους μαθητές και μια διάθεση να συζητήσουν μαζί μας. |
| Κωνσταντίνα: | Αυτό που βλέπω εγώ είναι ότι γίνεται πράγματι μια προσπάθεια εκ μέρους τους να μας προσεγγίσουν και να μας κατανοήσουν. Κάποιες φορές αυτή η προσπάθεια δεν έχει αποτέλεσμα. Σε αυτό νομίζω ότι καθοριστική ήταν φέτος η ανάγκη να «βγει η ύλη» λόγω της Τράπεζας Θεμάτων. Με μια τόσο μεγάλη ύλη, δε μένει πολύς χρόνος για άλλα ζητήματα. Δεν υπάρχει αλληλεπίδραση ούτε διάθεση και χρόνος για συζήτηση. |
| Αφροδίτη: | Συμφωνώ με την Κωνσταντίνα. Αν φέτος δεν υπήρχε η Τράπεζα Θεμάτων, θα μπορούσαμε πιο εύκολα όλοι – καθηγητές και μαθητές -να επανέλθουμε στην ομαλότητα της προ-covid εποχής. |
| Καθηγήτρια: | Να σας ρωτήσω κάτι τελευταίο. Όλες αυτές οι δράσεις που ανέλαβε φέτος το Λύκειό μας βοηθάνε κατά τη γνώμη σας στο να επανέλθουμε σε φυσιολογικούς ρυθμούς; Ή νομίζετε ότι γίνονται τυπικά, μόνο και μόνο γιατί πρέπει να γίνουν; |
| Αφροδίτη: | Είναι πολύ σημαντικές, γιατί μας δίνουν τη δυνατότητα να γνωριστούμε μεταξύ μας και να επικοινωνήσουμε. |
| Κωνσταντίνα: | Συμφωνώ. Ξεφεύγουμε από τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Επί 2 χρόνια το πρόγραμμά μας ήταν το ίδιο: ξύπνημα, μάθημα, διάβασμα, κινητό, ύπνος. Τώρα τουλάχιστον γίνεται και κάτι άλλο, ενδιαφέρον και διαφορετικό. |
| Χαράλαμπος: | Τώρα νιώθω πιο έντονα την ανάγκη να επικοινωνήσω με τους ανθρώπους. Αυτό νομίζω ότι συμβαίνει και λόγω της πανδημίας και λόγω της ηλικίας και της ωρίμανσης που επέρχεται. Αυτές οι δράσεις ικανοποιούν ακριβώς αυτή την ανάγκη μου! Μακάρι να τις συνεχίσετε και του χρόνου. |
| Καθηγήτρια: | Το ίδιο εύχομαι και εγώ! Ευελπιστούμε βέβαια και στη συμμετοχή σας. |
| Κωνσταντίνα: | Τι αποκομίσατε ως άνθρωπος από όλη αυτή την κατάσταση των 2 τελευταίων ετών; |
| Καθηγήτρια: | Κατά τη γνώμη μου, το χειρότερο ή το καλύτερο που προέκυψε ως συμπέρασμα ήταν ότι συνειδητοποιήσαμε το πόσο αδύναμοι είμαστε, κυρίως όταν είμαστε μόνοι μας. Κάθε φορά λοιπόν που νιώθουμε την ανάγκη να ζητήσουμε βοήθεια, ας το κάνουμε χωρίς δισταγμό. Ομοίως και όταν ζητήσουν τη βοήθειά μας! Και οι λύπες και οι χαρές είναι για τους ανθρώπους. Μόνος του δε ζει κανείς, εκτός αν είναι «θεός ή θηρίο», όπως είπε ο Αριστοτέλης. |
