Αφροδίτη: | Πώς διαχειριστήκατε / βιώσατε την περίοδο της καραντίνας; |
Καθηγήτρια: | Όπως όλοι, κλεισμένη αναγκαστικά στο σπίτι. Έχω τρία μικρά παιδιά, αλλά έχουμε το προνόμιο να διαθέτουμε αυλή, οπότε τα παιδιά έπαιζαν εκεί προστατευμένα. Και εγώ, όπως και εσείς, χάρηκα περισσότερο την πρώτη περίοδο της καραντίνας (Μάρτιος – Απρίλιος 2020). Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για όλους, μας παραξένεψε, μας φόβισε, αλλά ήταν και μια ευκαιρία να βρεθεί όλη η οικογένεια μαζί. Πριν οι χρόνοι ήταν πολύ πιεσμένοι, δουλεύαμε και οι δύο, τα παιδιά ήταν απασχολημένα με τις υποχρεώσεις τους για το σχολείο και τις άλλες δραστηριότητές τους. Επομένως βρήκαμε την ευκαιρία να περάσουμε χρόνο όλοι μαζί. Χρόνο και ποσοτικό αλλά και ποιοτικό. Εν ολίγοις, δε δυσκολευτήκαμε. Θα την χαρακτήριζα μάλιστα ως μια ευχάριστη περίοδο. |
Χαράλαμπος: | Την δεύτερη περίοδο της καραντίνας (σχολική χρονιά 2020-2021); |
Καθηγήτρια: | Εκεί τα πράγματα διαφοροποιήθηκαν, κυρίως λόγω της τηλεκπαίδευσης. Το πρωί είχα εγώ μάθημα, οπότε τα παιδιά έπρεπε να κάνουν ησυχία, και αφού τελείωνα εγώ -το μεσημέρι- άρχιζαν τα παιδιά και έπρεπε να είμαι κοντά τους, μήπως προκύψει κάποιο πρόβλημα με τη σύνδεση του δικτύου, πράγμα που συνέβαινε συχνά. Αυτή η κατάσταση επαναλαμβανόταν κάθε μέρα από τις 8 το πρωί μέχρι τις 5 το απόγευμα. Αγχώθηκα με όλη αυτή τη διαδικασία, γιατί είχα αναλάβει μαθήματα της Γ’ Λυκείου πανελλαδικώς εξεταζόμενα. Ήθελα το μάθημα μέσω webex να είναι το ίδιο αποδοτικό όσο ήταν και με το διά ζώσης. Έτσι αγόρασα γραφίδα, οργάνωσα την ύλη μου διαφορετικά και την προσάρμοσα στα νέα δεδομένα. Ευτυχώς, χάρη ΚΑΙ στη βοήθεια των μαθητών, όλα πήγαν κατ’ ευχήν: η ύλη βγήκε και τα παιδιά ανταποκρίθηκαν εξαιρετικά στις απαιτήσεις των εξετάσεων. |
Κωνσταντίνα: | Όταν επιστρέψατε στο σχολείο, παρατηρήσατε κάποια αλλαγή στους μαθητές σας; |
Καθηγήτρια: | Ναι. Υπήρξαν περιπτώσεις μαθητών που τους διακατείχε έντονα ο φόβος ότι θα νοσήσουν, θα νοσηλευτούν και ίσως θα αναγκαστούν να διασωληνωθούν. Παρατήρησα επίσης ότι αυξήθηκαν τα περιστατικά κρίσεων πανικού και διαταραχών άγχους. Νομίζω ότι καθοριστικός υπήρξε ο ρόλος των γονέων στο πώς διαχειρίστηκαν και εξακολουθούν να διαχειρίζονται όλη αυτήν την κρίσιμη κατάσταση: υπήρξαν γονείς που πανικοβλήθηκαν και αυτόματα το μετέφεραν στα παιδιά τους επιβάλλοντας έναν σχεδόν απόλυτο εγκλεισμό στο σπίτι. Αυτή η κατάσταση μας επιβάρυνε όλους ψυχολογικά, πολύ περισσότερο εσάς τα παιδιά. Πολλά από εσάς δεν έχετε προσαρμοστεί πλήρως στις τωρινές συνθήκες και δεν έχετε επανέλθει στην «ομαλότητα» της προ-covid εποχής. Αυτό ισχύει – λιγότερο ή περισσότερο- για όλους μας. Προσπαθούμε να βρούμε τα πατήματά μας, τους παλιούς ρυθμούς μας. Ελπίζω ότι θα τα καταφέρουμε σύντομα. |
Χαράλαμπος: | Παρατηρείτε αλλαγές στις σχέσεις μεταξύ των εφήβων; |
Καθηγήτρια: | Ασφαλώς. Το κομμάτι της κοινωνικής επαφής έχει επηρεαστεί άμεσα. Δυσκολεύεστε να επικοινωνήσετε με τους συνομηλίκους σας και πολύ περισσότερο να ενταχθείτε σε μια παρέα. Οφείλω βέβαια να τονίσω ότι τα σημάδια προϋπήρχαν και ήταν ήδη ανησυχητικά. Τώρα όμως εξαιτίας της πανδημίας η κατάσταση είναι οριακή: η επικοινωνία των εφήβων -ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ- πραγματοποιείται ΣΧΕΔΟΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δυστυχώς το διαδίκτυο έχει καλύψει πολλούς τομείς και ανάγκες της ζωής σας. Βλέπω παρέες παιδιών σε μια καφετέρια που, αντί να συζητούν μεταξύ τους, ασχολούνται με το κινητό, σερφάρουν στο διαδίκτυο, βλέπουν κάτι εκεί και το δείχνουν στους άλλους. Η επικοινωνία αρχίζει και τελειώνει με το κινητό, αποτελεί προέκταση του εαυτού σας. Ακόμη και το φλερτ γίνεται διά μέσω του κινητού!! Είναι ανησυχητικό το πόσες ώρες ασχολείστε με αυτό!! Μέσα στο σχολείο η κατάσταση είναι λίγο καλύτερη: υπάρχει αυτή η συντροφιά και η συντροφικότητα- κυρίως στο διάλειμμα- αλλά και αυτή είναι περιορισμένη. |
Αφροδίτη: | Έχετε παρατηρήσει αλλαγές στην επίδοση των μαθητών; |
Καθηγήτρια: | Ναι. Η εύκολη πρόσβαση στην πληροφόρηση σάς έχει κάνει λιγότερο υπομονετικούς και εργατικούς. Δεν έχετε τη διάθεση να προσπαθήσετε. Αυτή η επιμονή – σχεδόν εμμονή- με το διαδίκτυο έχει μειώσει κατά πολύ την υπομονή σας. Επίσης έχετε χάσει την επαφή σας με το γραπτό. Η απόσταση μεταξύ του προφορικού και του γραπτού λόγου είναι τεράστια: υπάρχουν μαθητές που προφορικά σου δίνουν την εντύπωση πως έχουν κατανοήσει την ύλη, αλλά δυστυχώς αυτό δεν αποτυπώνεται στο γραπτό. Η εικόνα είναι τελείως διαφορετική. Κάθε χρόνο παρατηρώ και εγώ και άλλοι συνάδελφοι σημαντική πτώση στην ικανότητα των μαθητών να διαβάζουν και να κατανοούν την εκφώνηση του ερωτήματος, να οργανώνουν και να διαχειρίζονται σωστά τον χρόνο τους τόσο κατά την προετοιμασία-μελέτη όσο και κατά τη διάρκεια της εξέτασης. Αυτό έχει επιδεινωθεί την τελευταία διετία εξαιτίας του εγκλεισμού, που έχει επηρεάσει τις κοινωνικές δεξιότητές μας, αλλά συγχρόνως και τον τρόπο σκέψης και ομιλίας μας. Καλείστε λοιπόν ως μαθητές έχοντας τη βοήθειά μας ασφαλώς να «χτίσετε» εκ νέου βήμα βήμα. Να αποκτήσετε όσα χάθηκαν. Αυτό απαιτεί ωρίμανση εκ μέρους σας και ασφαλώς θυσίες, που δεν ξέρω πόσοι από εσάς είστε διατεθειμένοι να τις αναλάβετε. Οι αρχαίοι έλεγαν «Τα αγαθά κόποις κτώνται». Αν δηλαδή δεν καταβάλλετε συστηματική προσπάθεια, δεν κοπιάσετε και δεν κουραστείτε, δε θα έρθουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Αυτό να το θυμάστε κυρίως του χρόνου, που θα είστε τελειόφοιτοι και υποψήφιοι των πανελλαδικών. |
Χαράλαμπος: | Ας μην ξεχνάμε ότι τα τελευταία 2 χρόνια δεν έχουμε δώσει εξετάσεις. Αυτό αυξάνει την πίεση και το άγχος μας. |
Καθηγήτρια: | Συμφωνώ. Δεν είστε εξοικειωμένοι με τη διαδικασία των εξετάσεων. Ασφαλώς την τρέχουσα σχολική χρονιά που για πρώτη φορά θα δώσετε εξετάσεις στο Λύκειο θα αντιμετωπίσετε προβλήματα. Ας το δείτε όμως ως ΤΗΝ ΑΦΕΤΗΡΙΑ μιας ωφέλιμης διαδικασίας. |
Κωνσταντίνα: | Κατά πόσο νομίζετε ότι έχουν αλλάξει οι σχέσεις μαθητών και καθηγητών; |
Καθηγήτρια: | Θα ήθελα πρώτα να ακούσω τη δική σας γνώμη και στη συνέχεια θα σας πω και εγώ τη δική μου. |
Κωνσταντίνα: | Είναι τυπικές, απρόσωπες, δεν υπάρχει ουσιαστική επικοινωνία ούτε και προθυμία εκ μέρους των καθηγητών να ακούσουν τα προβλήματά μας– εκτός βέβαια κάποιων εξαιρέσεων. |
Καθηγήτρια: | Ασφαλώς αυτό έχει να κάνει και με την ιδιοσυγκρασία του καθενός, εννοώ και του μαθητή και του καθηγητή. Οι άνθρωποι συμπεριφέρονται και εκδηλώνουν τα συναισθήματά τους με διαφορετικό τρόπο. Αυτό δεν είναι κάτι καινούριο. Υπήρχε και πριν από την καραντίνα. Νομίζω πάντως ότι τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μια προσπάθεια να ενισχυθεί ο δεσμός μεταξύ καθηγητών-μαθητών- γονέων. Όλα τα σχολεία προσπαθούν να εξωτερικεύσουν τον χαρακτήρα τους. Δε γνωρίζω αν τα καταφέρνουν ή όχι, αλλά σίγουρα προσπαθούν. Ας λάβετε υπόψη σας ότι και εμείς οι καθηγητές, αν και ενήλικες, έχουμε επηρεαστεί από αυτήν την κατάσταση. Είναι πολύ πιθανόν λοιπόν να επικεντρωνόμαστε μόνο στο διδακτικό μας έργο, αφήνοντας στην άκρη το παιδαγωγικό. Κατανοούμε ότι αυτό είναι λάθος. Ξέρουμε ότι θα έπρεπε να εστιάσουμε περισσότερο στις σχέσεις μας με εσάς: να σας πλησιάσουμε και να σας ενθαρρύνουμε να μας πείτε τα άγχη σας, τους φόβους και τις ανησυχίες σας, αλλά τα βάρη της τρέχουσας καθημερινότητας είναι πολλά. Αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία. Υπάρχουν πάντως ειδικοί στους οποίους μπορείτε εντός του σχολείου να απευθυνθείτε, όπως για παράδειγμα οι ψυχολόγοι. |
Χαράλαμπος: | Εμείς όντας μαθητές της Β’ Λυκείου δεν έχουμε ζήσει το Λύκειο προ καραντίνας. Δεν έχουμε λοιπόν αντικειμενική άποψη για τις αλλαγές που έχουν συντελεστεί σε αυτό. Πιστεύω πάντως ότι υπάρχει καλή σχέση μεταξύ μαθητών –καθηγητών. Νομίζω πως αυτό οφείλεται στο ότι συγκριτικά με το Γυμνάσιο μας θεωρούν πιο ώριμους, οπότε μπορούμε πιο άνετα να συζητήσουμε μεταξύ μας. Δεν είναι κατά τη γνώμη μου τόσο αποστασιοποιημένοι. |
Καθηγήτρια: | Πράγματι, στο Λύκειο τα παιδιά έχουν ωριμάσει συγκριτικά με το Γυμνάσιο, έχουν μεγαλύτερη εξοικείωση και δεν αισθάνονται ντροπή να απευθυνθούν σε κάποιο καθηγητή τους. Πάντως, αφού αποδεχόμαστε ότι η καραντίνα έχει επηρεάσει καθοριστικά τις σχέσεις σας με τους συνομηλίκους σας, φανταστείτε πόσο πολύ έχει επηρεάσει τις σχέσεις σας με εμάς τους μεγαλύτερους. Αν προσπαθήσουμε και οι δύο πλευρές, θα βρούμε τη λύση. |
Μαθητές: | Σας ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο σας! |
Καθηγήτρια: | Και εγώ ευχαριστώ. Καλή συνέχεια! |
