ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ: ΕΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ- ΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ. ΤΑ ΚΛΑΔΙΑ ΤΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ «ΑΓΚΑΛΙΑΖΟΥΝ» ΤΗ ΜΑΣΚΟΦΟΡΑ ΚΟΠΕΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΑΤΟΥΝ ΠΙΣΩ ΕΞΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΣΕ ΣΙΩΠΗ. ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΑΝΑΚΛΟΥΝ ΤΑ ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ: ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ, ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΗΝ ΕΘΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΤΡΑΒΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΙΣΩ. Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΕΤΕΤΡΕΨΕ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΣΕ ΤΕΡΑΣ ΠΟΥ ΤΡΕΦΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ. ΚΕΧΑΟΓΛΟΥ ΜΕΛΙΝΑ
ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
– Τι σε παρακίνησε να πάρεις μέρος στον συγκεκριμένο Διαγωνισμό Φωτογραφίας;
– Γενικά ασχολούμαι με οτιδήποτε έχει να κάνει με τη δημιουργικότητα και την έκφραση των απόψεων και των συναισθημάτων μου. Εκτός αυτού όμως στον συγκεκριμένο διαγωνισμό έλαβα μέρος επειδή ήθελα να στηρίξω το νέο αυτό εγχείρημα του σχολείου μου. Το βρήκα ωραία ιδέα! Άλλωστε, είναι η τελευταία μου χρονιά στο Λύκειο και ήθελα να παρωθήσω τους μαθητές των μικρότερων τάξεων να μη διστάζουν να συμμετάσχουν σε ανάλογες δράσεις. Οφείλουμε να στηρίζουμε τέτοιες προσπάθειες.
– Όρος της συμμετοχής στον Διαγωνισμό ήταν να συνοδεύεται η φωτογραφία από ένα σύντομο επεξηγηματικό κείμενο 50-60 λέξεων. Πόσο σε δυσκόλεψε αυτό; Θέλω να πω: ήταν πιο δύσκολο να γράψεις το κείμενο ή να βγάλεις τη φωτογραφία;
– Να βγάλω τη φωτογραφία. Η φωτογραφία είναι μια στιγμή, είναι το στιγμιότυπο που αποτυπώνει μια πραγματικότητα• δεν μπορώ να δείξω κάτι που δεν υπάρχει. Δεν είναι όπως η ζωγραφική που μπορώ να σβήσω κάτι που δεν μου αρέσει. Υπάρχει η ψευδαίσθηση ότι μπορώ να τη σκηνοθετήσω, όπως θέλω, αλλά στην πραγματικότητα αυτό δεν ισχύει. Δεν μπορείς να αλλάξεις τη στιγμή, να τη μορφοποιήσεις όπως θέλεις. Επιπρόσθετα, η φωτογραφία που διάλεξα ήταν λίγο αμφιλεγόμενη. Δεν ήξερα αν θα μπορούσε να περάσει τα μηνύματα που ήθελα. Έτσι αποφάσισα ότι μέσω του κειμένου θα έδειχνα ακριβώς αυτό που ήθελα να πω.
– Θεωρείς ότι σε κάθε φωτογραφία απαραίτητα πρέπει να υπάρχει ένα εισαγωγικό σημείωμα του καλλιτέχνη, οποίο να δίνει επεξηγηματικές συμπληρωματικές/ πληροφορίες για το θέμα του στιγμιοτύπου;
– Ναι, γιατί θέλω να ξέρω την οπτική του φωτογράφου και την πηγή της έμπνευσής του, την αφόρμησή του.
– Δεν έχεις όμως την αίσθηση ότι με αυτόν τον τρόπο ο θεατής χειραγωγείται να δει κάτι πολύ συγκεκριμένο;
– Όχι, δεν το πιστεύω. Όλα τα δημιουργήματα των καλλιτεχνών είναι σαν τα παιδιά τους. Όπως οι γονείς, έτσι και αυτοί δίνουν χρήσιμες συμβουλές – οδηγίες.
– Δεν μπορώ εγώ – σαν απλός θεατής – να δω διαφορετικά πράγματα σε μια φωτογραφία με το πέρασμα του χρόνου; Πάντα βλέπω το ίδιο; Πάντα αισθάνομαι το ίδιο;
– Ασφαλώς όχι, γιατί, όπως είπα πριν, η φωτογραφία είναι μία στιγμή. Είναι η στιγμή που ο φωτογράφος θα επιλέξει να πατήσει το κλικ, αλλά είναι και η στιγμή που ο θεατής θα δει αυτό το αποτύπωμα.
– «Όταν μία πανδημία ενώνει ή και χωρίζει όλο τον κόσμο»: αυτό ήταν το θέμα του Διαγωνισμού. Εσύ ως μαθήτρια πώς έχεις βιώσει όλη αυτήν την κατάσταση των τελευταίων 2 χρόνων;
– Έχω δυσκολευτεί αρκετά, γιατί περιορίστηκε η δημιουργικότητα και οι κοινωνικές μου επαφές. Τώρα είμαι στην Γ’ Λυκείου, αλλά πραγματικός χρόνος στο σχολείο – διά ζώσης εννοώ – είναι περίπου ο μισός.
-Εστιάζεις στις αρνητικές συνέπειες της πανδημίας. Μόνο αυτές υπάρχουν;
-Όχι, η πανδημία είχε και θετικές συνέπειες, για εμένα τουλάχιστον. Άρχισα δηλαδή να ανακαλύπτω πτυχές του εαυτού μου που δεν τις γνώριζα προηγουμένως.
-Ας επανέλθουμε στον Διαγωνισμό.
Πώς θα χαρακτήριζες το χρόνο που αφιέρωσες για να συμμετάσχεις σε αυτόν;
– Ήτανε δημιουργικός χρόνος . Πήγα στο βουνό να βγάλω τη φωτογραφία, αφιέρωσα χρόνο να επεξεργαστώ τη φωτογραφία και να γράψω το κείμενο.
– Αυτό δε σου στέρησε πολύτιμο χρόνο από το διάβασμά σου;
– Όχι, γιατί έχω επιλέξει να κρατάω κάποιες ώρες της ημέρας ελεύθερες αποκλειστικά για μένα. Οπότε, αντί να διαβάσω ένα βιβλίο και να φορτώσω το μυαλό μου περισσότερο, αποφάσισα να κάνω κάτι δημιουργικό, ευχάριστο και χαλαρωτικό.
– Μέσω αυτής της διαδικασίας, έμαθες κάτι για τον εαυτό σου;
– Ναι, μου επιβεβαίωσε κάτι που αισθανόμουν. Ότι δηλαδή είμαι αρκετά δημιουργική και αυθόρμητη. Αν προσέξετε καλά τη φωτογραφία, ενώ φαίνεται στημένη, στην πραγματικότητα είναι ένα τυχαίο κλιπ, που βγήκε κατά λάθος. Χτύπησε το κινητό μου εκείνη τη στιγμή και η φίλη μου που με βοηθούσε μου το έδωσε για να απαντήσω.
– Ναι, έχεις δίκιο. Τώρα που μου το λες, το προσέχω. Πριν δεν το είχα παρατηρήσει καθόλου. Με ποιες άλλες μορφές τέχνης ασχολείσαι;
– Κυρίως γράφω στίχους. Η μουσική είναι για εμένα εξάρτηση. Έχω συμμετάσχει όμως και σε διαγωνισμό ζωγραφικής.
– Σε ποια γλώσσα κυρίως γράφεις στίχους; Με ποια εκφράζεσαι καλύτερα; Με τα ελληνικά ή με τα αγγλικά;
– Εξαρτάται από την ψυχολογία μου. Όταν είμαι πιεσμένη, μου βγαίνει στα ελληνικά, αλλά όταν είμαι χαρούμενη, χρησιμοποιώ συνήθως τα αγγλικά.
– Γιατί νομίζεις ότι συμβαίνει αυτό; Έχεις απάντηση; Μήπως γιατί η αγγλική γλώσσα δεν μπορεί να περιγράψει τα συναισθήματα σου όπως η ελληνική;
– Αυτό ακριβώς συμβαίνει. Στις δύσκολες περιόδους της ζωής μου δοκίμασα και τις δύο γλώσσες. Έγραψα ένα τραγούδι στα αγγλικά, αλλά τελικά δεν μπόρεσα να εκφράσω αυτά που ένιωθα.
-Τελειώνοντας, θα ήθελα να σε ρωτήσω αν όλη αυτή η εμπειρία σου άρεσε;
-Ναι, μου άρεσε αρκετά.
-Ωστόσο, για να είμαι ειλικρινής, η συμμετοχή των μαθητών δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ικανοποιητική. Τι νομίζεις ότι θα μπορούσαμε ως σχολείο να κάνουμε, για να πείσουμε τους μαθητές να συμμετάσχουν;
-Η φωτογραφία είναι ούτως ή άλλως δύσκολο κομμάτι. Πιστεύω όμως ότι οι περισσότεροι μαθητές δεν το είδαν σοβαρά ή ίσως δεν τους παρακίνησε το βραβείο.
-Δηλαδή, αν το βραβείο του χρόνου είναι “καλύτερο” , θα λειτουργήσει ως κίνητρο – δέλεαρ για μεγαλύτερη συμμετοχή;
– Νομίζω πως ναι.
-Ποια άλλη δράση θα πρότεινες να κάνει το σχολείο;
-Νομίζω ένας Διαγωνισμός Δημιουργικής Γραφής – συγγραφής Διηγήματος- Ποιήματος θα ήταν μια ενδιαφέρουσα δράση.
-Με θέμα την πανδημία;
-Όχι, νομίζω ότι το θέμα του κορονοϊού μας έχει κουράσει όλους, μικρούς και μεγάλους. Είναι στην καθημερινότητά μας εδώ και 2 περίπου χρόνια.
– Ναι, συμφωνώ, έχει επέλθει κορεσμός.Ποιο θέμα λοιπόν θα πρότεινες; αγάπη, έρωτας, διαπροσωπικές σχέσεις;
-Νομίζω ότι θα πρότεινα την Ισότητα των 2 φύλων εντός και εκτός σχολείου.
– Ενδιαφέρουσα η πρότασή σου. Θα την έχουμε υπόψη μας. Ευχαριστώ.
– Και εγώ.
Υ.Γ. Ευχαριστούμε θερμά τη μαθήτρια Γαβριηλίδου Ουρανία για τη συμβολή της στην απομαγνητοφώνηση της συνέντευξης