Λιάνα Αλεξάνδρα (μαθήτρια της Β΄ Λυκείου)
Οι ονειροπαγίδες δε δουλεύουν
Υποτίθεται σε απαλλάσσουν από άσχημα όνειρα
Οι εφιάλτες πάντα μένουν
Ζεις και ζεις σε παραμύθια
Κάποτε το σύννεφο που ξάπλωνες εξαφανίστηκε
Έβρεξε να πω;
Χιόνισε;
Ό,τι και να έγινε το βιώσαμε σαν καταιγίδα
Καταιγίδα, μια βροχούλα είναι
Θα ηρεμήσει και θα βγει ουράνιο τόξο
Ναι, αλλά μας έχει διαλύσει
Συνοδεύει με αρμονία τους εφιάλτες μας
Τι μπορείς να κάνεις για να πας με τα νερά της;
Έτσι δε θα πνιγείς
Χάνεις τον εαυτό σου εκεί μέσα και θέλεις να ξυπνήσεις
Χάνεις κομμάτια του εαυτού σου και έχεις ήδη ξυπνήσει
Η βροχή πλημμύρισε τον κήπο μας
Σκότωσε λουλούδια, μα πόσα ακόμα
Κάποια ήταν αγριόχορτα, αλλά τα είχαμε συνηθίσει
Στόλιζαν τον κήπο μας με παράφωνες νότες
Κάτι ακούστηκε, ένας ήχος
Κατά τη διάρκεια της εισπνοής σου ανοίγεις τα μάτια
Κατά την διάρκεια της εκπνοής η ονειροπαγίδα δούλεψε…