Συχνά – πυκνά τις γιορτινές αυτές μέρες γίνεται λόγος για το περίφημο «πνεύμα των Χριστουγέννων». Για να είμαι ειλικρινής αυτή η συνεχής υπόμνηση του «να μπούμε στο Χριστουγεννιάτικο πνεύμα», να διασκεδάσουμε, να χαρούμε μου φαίνεται υποκριτική και εξαναγκαστική.
Ασφαλώς τα Χριστούγεννα μας αφορούν όλους. Αλλά ο καθένας μας δίνει τη δική του διάσταση σε αυτά, που για κάποιους είναι εξωστρεφής και για άλλους περισσότερο εσωστρεφής. Ο συνδετικός κρίκος είναι η Αγάπη προς τον πλησίον και προς τον εαυτόν μας.
Έχοντας αυτό κατά νου αφιερώσαμε το Ά Μέρος της φετινής σχολικής γιορτής μας στην ανάγνωση 2 αποσπασμάτων γνωστών διηγημάτων Ελλήνων λογοτεχνών: το «Θείο όραμα» του Ανδρέα Καρκαβίτσα και «Το άνθος του Γιαλού» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.
Στο Β΄ μέρος η χορωδία και η ορχήστρα του Λυκείου έδωσαν έναν πιο εύθυμο τόνο τραγουδώντας χριστουγεννιάτικα τραγούδια, ελληνικά και ξένα.
Ακολούθησε ποντιακό γλέντι και στο τέλος αποχαιρετιστήκαμε, αφού πρώτα ανταλλάξαμε ευχές για «Υγεία» και «Ευτυχία». Με το καλό να ανταμώσουμε όλοι μαζί υγιείς και χαρούμενοι «στις ίδιες τάξεις, στα ίδια θρανία»!!!
